Γράφει ο Βασίλης Ιωάννου
Η 28η Φεβρουαρίου έχει γράψει τη δική της ιστορία.
Ήταν η μέρα που πραγματοποιήθηκαν, κατά κοινή ομολογία, οι μαζικότερες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας όλων των εποχών!!!
Ποτέ άλλοτε, πολίτες κάθε ηλικίας, δεν ξεσηκώθηκαν με τέτοιο πάθος και κατέκλυσαν τις πλατείες της χώρας και του εξωτερικού με στόχο αφενός να αποτίσουν φόρο τιμής στα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών αφετέρου να διεκδικήσουν ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!!
Κι αυτό όχι μόνο στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στα Γιάννενα, στην Άρτα, στην Πρέβεζα και σε όλη την Ελλάδα.
Ποτέ άλλοτε η ελληνική κοινωνία δεν έστειλε τόσο ηχηρό μήνυμα, που πέρασε από στόμα σε στόμα σε όλη την επικράτεια, αλλά και έξω από αυτή…
Και ήταν αυτές οι ειρηνικές διαδηλώσεις μια αποστομωτική απάντηση σε όσους, μέρες τώρα, επιχειρούσαν να τρομοκρατήσουν την κοινωνία για τον δήθεν κίνδυνο αποσταθεροποίησης.
Οι συγκεντρώσεις- διαδηλώσεις για τα δύο χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών ήταν ένα βαρυσήμαντο πολιτικό γεγονός!!!
Κι αυτό γιατί πέρα απ’ την βαθειά οργή για το έγκλημα των Τεμπών οι πολίτες βρήκαν την αφορμή να εκφράσουν την γενικότερη δυσαρέσκειά τους απέναντι στις εφαρμοζόμενες αντιλαϊκές πολιτικές και στην ελλειμματική λειτουργία του «επιτελικού κράτους» και των δημοκρατικών θεσμών.
Μετά το βροντερο παρόν που έδωσε η ελληνική κοινωνία την 28η Φεβρουαρίου, όλα είναι πλέον διαφορετικά !!!
Η Κυβέρνηση με την τακτική που ακολούθησε για δύο ολόκληρα χρόνια και όποιες τις μεθοδεύσεις της το μόνο που κατάφερε ήταν να βάλει απέναντί της την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Έχει απολέσει συνεπώς την αναγκαία πολιτική νομιμοποίηση!!!
Το γεγονός αυτό δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει ούτε με επικοινωνιακούς ελιγμούς ούτε με πιθανούς ανασχηματισμούς…
Η προοδευτική αντιπολίτευση, από την άλλη, οφείλει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αντιληφθεί ότι η πολιτική συγκυρία υπερβαίνει τακτικισμούς και μικροκομματικές σκοπιμότητες!!
Οι πρωτοβουλίες που θα αναληφθούν, μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο, πρέπει να κοινές και να δίνουν διέξοδο και προοπτική!!!
Αυτό αποτελεί πάνδημη κοινωνική απαίτηση!!!
Στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν υπάρχουν αδιέξοδα.